رد: اولينها در ايران

من طرف tanha_irany 3/2/2008, 02:34

اولين کسي که خط شکسته نستعليغ را مرسوم کرد

آخرين خط هنرمندانه اي که در زبان پارسي پا به دائره وجود گذاشته است خط شکسته مي باشد. اين خط در اواسط قرن يازدهم هجري يعني در اواخر دوره صفويه ظاهر شده و کيفيت پيدايش آن، اين بود که چون خط شکسته تعليق که در نوشتن رقعه ها و فرمانها به کار مي رفت در نوشتن و خواندن دشوار بود، از قلم نستعليق به جاي شکسته تعليق براي اين کار استفاده شد. اين خط همان نستعليق است که بر اثر تند نويسي به صورت شکسته بيرون آمد و به شکسته نستعليق مرسوم گرديد.

آورده اند که براي اولين بار "مرتضي قلي خان شاملو" که از نستعليق و تعليق نويسان دربار "شاه سليمان صفوي" بود ترکيبات جديدي را از تند نويسي در خط نستعليق به وجود آورد و به نوشتن قوسها و دواير و اتصال آنها سرعت بيشتري بخشيد که در نتيجه اين دگرگوني کلمات آن اندکي خردتر گرديد و بدين طريق خط شکسته نستعليق پديدار گشت. مرحوم "عبدالمحمد خان ايراني" صاحب کتاب پيدايش خط و خطاطان نوشته است که در دوره صفويه مرتضي قلي خان شاملو، حاکم هرات آن را از خط نستعليق استخراج کرده و "ميرزا شفيعا هراتي" از خوشنويسان اين قلم که منشي همين مرتضي قلي خان شاملو بوده آن را تکميل کرد است. با ظهور "درويش عبدالمجيد طالقاني" و روي آوردن وي به خط شکسته تحولي نوين و حياتي تازه در نوشتن اين خط به وجود آمد.

من طرف tanha_irany 3/2/2008, 02:36

اولين هاي هنر و هنرمندان

عکاسي...

اولين مرد عکاس ايراني را " ناصرالدين شاه " دانسته اند که
به قصد عکس گرفتن از زنان حرمسرا و ماردش "مهد عليا"،ر
عکاسي را از شخصي فرانسوي به نام "موسيو کارليان " که
به همراه " امين الملک " براي گرفتن عکس شاه به ايران
آمده بود، آموخت. " اعتماد السلطنه " در جايي در کتاب
خاطراتش مي نويسد : " شاه چند روزي است که عکاسي
مي فرمايند.".

من طرف tanha_irany 3/2/2008, 02:37

اولين عکاس مخصوص ناصرالدين شاه

کتابهاي معتبر تاريخي، پدر عکاسي ايران را " عبدالله
قاجار " مي دانند. اين مرد اولين عکاس مخصوص " ناصر
الدين شاه " بود و عکسهاي بسياري به امضاي او موجود
است

من طرف tanha_irany 3/2/2008, 02:38

اولين عکاسي که توانست در شب عکس بردارد

اولين عکاسي که توانست در شب عکس برداشته و بر آن

تبليغ بکند " عکاس جعفر خادم " نزديک چهار راه حسن

آباد بود، ( تا آن زمان بجز در روز و توسط نور آفتاب گرفتن

عکس مقدور نبود ). وي از ابتکار يا اطلاعي که به دست

آورده بود، به اين صورت عمل مي کرد : پودر منيزيم را در

ظرف درازي ريخته دو طرف پودر را به سر سيم لخت برق

وصل نموده، با آماده شدن عکس خواهان کليد برق را زده

منيزيم مشتعل و توليد نور درخشان آني مي نمود و در اين

هنگام هم بود که فلاش او به کار مي افتاد و به اين خاطر

در ابتدا به جهت کمي رقيب عکس شب بسيار گران و تقريباً

سه برابر قيمت عکسهاي روز بود.

من طرف tanha_irany 3/2/2008, 02:39

اولين دست اندرکاران عکاسي در ايران، اروپايياني از

فرانسه، اتريش و ايتاليا بودند که در دارالفنون تدريش

ميکردند. عکاسي نيز پس از 1860 در برنامه هاي

درسي دارالفنون گنجانده شد. احتمالا نخستين خارخي

که در ايران عکس را با روش چاپ نقره اي چاپ کرد

ژول ريشار فرانسوي بود که در حدود سالهاي 1844-1846 ر

به ايران آمد و در دارالفنون به تدريس زبان فرانسه

پرداخت و پس از آنکه اسلام آورد، نام " ميرزا رضا

خان" را براي خود انتخاب کرد و ديگري " کرزيز"اتريشي

معلم توپخانه دارالفنون بود. در کتاب مآثروالآثار تاليف

محمد حسن خان اعتماد السلطنه که به سال 1307 قمري

تاليف يافته است مطلبي با عنوان ترويج علم و عمل

عکس به اين شرح آمده است: " عکس که از شعب

علم طبيعي است، در اين عهد ( قاجاريه ) رواج گرفته

و انتشار يافت. اگر چه نمونهً آن در اواخر سلطنت مرحوم

محمد شاه به دست ريشارخان سرتيپ، معلم زبان فرانسه

و انگليسي و غيره ارائه شد، اما اصل شياع و تکميل

صفت و انتشار عمل عکس را که مسيو ريشارخان آورده

و بر روي صفحه نقره اي مي انداختند، اسمش را داگروتيپ

مي گفتند به اسم شخصي که مخترع آن بود و اينک شمارهً

استادان عکاسي و مواقع عکاسخانه ها در دارالخلافه

طهران و ساير بلاد معظمهً ايران اشکالي به کمال دارد

بدين ترتيب مي توان گفت که عکاسي در اواخر حکومت

محمد شاه قاجار يعني در سالهاي قبل از 1264 قمري که

ناصرالدين شاه قاجار به سلطنت رسيد - بيش از 140 سال

قبل - وارد ايران شده است. درست بعد از ده سالي که از

اختراع دوربين عکاسي گذشته بود، اين پديدهً نوظهور به

کشورمان راه پيدا کرد. اما عکاسي به وسيلهً خارجياني

که در چهار چوب روابط سياسي - نظامي به ايران مي آمدند

صورت مي گرفت

من طرف tanha_irany 3/2/2008, 02:40

اولين عکاسخانه عمومي

در اوان رواج صنعت عکاسي در ايران، تنها عکاسخانه تهران

عکاسخانهً مبارکهً دولتي بود و همگان به آنجا راه نداشتند. در

سال 1285 هجري قمري آمده است: " اعلا نات: چون اغلب

مردم زياده از حد مايل و راغب هستند که عکس خود را بياندازند

و در عکاسخانهً مبارکهً دولتي همه کس نمي توانست برود و

عکس خود را بياندازد، عکاسباشي " عباسعلي بيگ " آدم خود

را، که مدتها در زير دست او بوده و تربيت شده و در عکاسي

کمال مهارت را پيدا کرده بود، قرار گذاشت در خيابان جباخانهً

مبارکه حجره اي ترتيب و اسباب عکاسي آماده نمايد تا هر کس

را ميل انداختن عکس خود باشد، در آنجا رفته عکس بياندازد و

قيمت آن هم موقوف به بزرگ و کوچکي عکس است: عکس

بزرگ يکي چهار هزار دينار است تا دوازده عدد. پس از آن هر

کس زيادتر طالب باشد، يکي سه هزار دينار است، عکس کوچک

يکي دوهزار دينار است تا دوازده عدد. بعد از آن هر کس زيادتر

بخواهد، يکي سي شاهي است." دربارهً نخستين عکاسخانه

تهران روايت ديگري نيز در کتاب دارالخلافه تهران و تهران

قديم ذکر شده است بدين شرح که: نخستين عکاسخانهً تهران در

خيابان علاءالدوله گشايش يافت و متعلق به روسي خان بود

و بعد از وي فردي به نام " ماشاءالله " اقدام به برپايي

عکاسخانه اي در بازار بين الحرمين نمود که به عکاسخانهً

بين الحرمين ماشاءالله شهرت داشت. روسي خان که نخستين

عکاسخانه عمومي را در تهران داير نمود اسم اصلي اش

مهدي و مدتها شاگرد " ميرزا عبدالله قاجار" بود و بعد از

فوت مظفرالدين شاه و در آغاز سلطنت محمد علي شاه مدتي

نيز رياست بخش عکاسي مدرسهً دارالفنون را بر عهده داشت

من طرف tanha_irany 3/2/2008, 02:41

اولين زن ايراني که نامش به عنوان اولين زن عکاس ايراني
به ثبت رسيده، " اشرف السلطنه " همسر " محمد حسن خان
اعتماد السلطنه " است که عکاسي را از " شاهزاده محمد
ميرزا " آموخته و راًسا به فعاليت در آن پرداخته است

من طرف tanha_irany 3/2/2008, 02:42

اولين عکسهاي مستند آثار تاريخي ايران

لوئيچي پشِه سرهنگي از اهالي ناپل، ايتاليا که خود

عکاسي پرشور و شوق بود در 1848 به ايران مهاجرت

کرد تا فرماندهي کل قواي پياده نظام ايران را بر عهده گيرد

وي در مارس 1861 در نامه اي به " کنت کاوور " ضمن

درخواست بازگشت به ايتاليا خاطر نشان کرد که " آلبومي

از جالبترين آثار آثار تاريخي ايران که تا کنون کسي از

آنها عکس نگرفته و نگارنده اولين کسي بوده که فکر آن

به خاطرش خطور کرده " تهيه نموده است. در ژانويه همان

سال، " پشِه " نسخهً ديگري از آلبوم را براي " ويليام

اول " پادشاه پروس فرستاد. تا کنون تصور مي شد " پشِه" که

شامل نخستين عکسهاي مستند مربوط به ايران است مفقود

شده است. اما اخيراً آلبومي شامل پنجاه قطه عکس، که

عناويني به زبان ايتاليايي با خطي بسيار خوش در حاشيهً آن

نوشته شده، در يک مجموعهً شخصي در رم يافت شد و اعتقاد

بر اين است که اين همان آلبومي است که " پشِه " براي

ر" کنت کاوور " فرستاده بود. آلبوم ديگري نيز در 1977 به

موزهً هنر متروپوليتن نيويورک اهدا شده که شامل 75 قطعه

عکس است که با روشهاي چاپ سپياتون سالت و آلبومين

تهيه شده است ( امضاي پشِه روي بيش از يک سوم نگاتيوها

ديده مي شود ). اين آلبوم احتمالاً همان آلبومي است که او

براي " ويليام اول " پادشاه پروس فرستاده بود

من طرف tanha_irany 3/2/2008, 02:43

از جمله مهم ترين و چشمگير ترين فعاليتها در زمينهً
عکاسي در ايران، تاًسيس انجمن عکاسي آبادان در
سال 1337 است. اين اقدام، اولين گام براي ايجاد کانون
فعاليت سازمان يافتهً عکاسي در ايران بود که سعي در
پرورش ذوق علاقه مندان به عکاسي داشت

من طرف tanha_irany 3/2/2008, 02:45

اولين کسي که عکس را با روش چاپ نقره اي چاپ کرد

اولين دست اندرکاران عکاسي در ايران، اروپايياني از

فرانسه، اتريش و ايتاليا بودند که در دارالفنون تدريش

ميکردند. عکاسي نيز پس از 1860 در برنامه هاي

درسي دارالفنون گنجانده شد. احتمالا نخستين خارخي

که در ايران عکس را با روش چاپ نقره اي چاپ کرد

ژول ريشار فرانسوي بود که در حدود سالهاي 1844-1846 ر

به ايران آمد و در دارالفنون به تدريس زبان فرانسه

پرداخت و پس از آنکه اسلام آورد، نام " ميرزا رضا

خان" را براي خود انتخاب کرد و ديگري " کرزيز"اتريشي

معلم توپخانه دارالفنون بود. در کتاب مآثروالآثار تاليف

محمد حسن خان اعتماد السلطنه که به سال 1307 قمري

تاليف يافته است مطلبي با عنوان ترويج علم و عمل

عکس به اين شرح آمده است: " عکس که از شعب

علم طبيعي است، در اين عهد ( قاجاريه ) رواج گرفته

و انتشار يافت. اگر چه نمونهً آن در اواخر سلطنت مرحوم

محمد شاه به دست ريشارخان سرتيپ، معلم زبان فرانسه

و انگليسي و غيره ارائه شد، اما اصل شياع و تکميل

صفت و انتشار عمل عکس را که مسيو ريشارخان آورده

و بر روي صفحه نقره اي مي انداختند، اسمش را داگروتيپ

مي گفتند به اسم شخصي که مخترع آن بود و اينک شمارهً

استادان عکاسي و مواقع عکاسخانه ها در دارالخلافه

طهران و ساير بلاد معظمهً ايران اشکالي به کمال دارد

بدين ترتيب مي توان گفت که عکاسي در اواخر حکومت

محمد شاه قاجار يعني در سالهاي قبل از 1264 قمري که

ناصرالدين شاه قاجار به سلطنت رسيد - بيش از 140 سال

قبل - وارد ايران شده است. درست بعد از ده سالي که از

اختراع دوربين عکاسي گذشته بود، اين پديدهً نوظهور به

کشورمان راه پيدا کرد. اما عکاسي به وسيلهً خارجياني

که در چهار چوب روابط سياسي - نظامي به ايران مي آمدند

صورت مي گرفت

من طرف tanha_irany 3/2/2008, 02:50

اولين مقاله درباره هنر عکاسي به زبان فارسي

در سال 1319 هجري قمري يعني حدود شصت سال بعد از
پيدايش هنر عکاسي در ايران، براي اولين بار مقاله اي تحت
عنوان آقا احمد ما عکاسي مي کند در کتابي به نام سفينهً
طالبي که به کتاب احمد معروف است، توسط " عبدالرحيم بن
ابوطالب نجار تبريزي" چاپ و منتشر شد که به زباني ساده و
همه فهم، نکات علمي و فني عکاسي را به شکلي که در آن
زمان رايج بود در قالبي داستان گونه تشريح مي نمود. در
قسمتي از اين مقاله آمده است: " احمد آنها را استمالت
مي کند که روي کرسي بنشاند و عکس بردارد. هيچکدام
راضي نمي شدند ... بالاخره، ماهرخ راضي شده به کرسي
نشست. احمد گفت حرکت نکن ... و بعد رفت سرپوش ماهوت
دستگاه عکاسي را برداشت و نگاه کرد که ماهرخ چطور
نشسته است. بعد يکدفعه پايش را به زمين زد و دستش را
تکان داد و همان طور سر پوشيده صدا نمود: خانم آرام باش
مرا معطل نکن. ماهرخ گفت: من حرکت نمي کنم. احمد گفت
دروغ مي گويي. تا ماهرخ اين حرف قبيح را از برادرش شنيد
از کرس پايين آمد و تغير نمود که احمد چرا نسبت دروغگويي
به من داد ... احمد گفت: چون ماهرخ را از همه زياده دوست
دارم، مي خواستم عکس او را بردارم و نشاندم به کرسي رفتم
نگاه بکنم ديدم معلق نشست ... و عمل مرا ضايع کرد...". در
اينجا نويسنده اين مقاله در تشريح دوربين عکاسي، آن را چنين
توصيف نمود: " دستگاه عکاسي که کاميراوبسکور باشد قوطي
مربعي است نصفش ثابت و نصف ديگرش را به واسطهً پرده هاي
فنري مي شود قصير و طويل نمود. در سر سه پايه منصوب
است. داخل آن را رنگ سياه زده اند و از تابش روشنايي محفوظ
ميدارند. شيشهً مدوري در منظرهً آن نسب شده است، سرپوشي
و پيچي دارد که به واسطه آن شيشه را قبض و بسط مي دهند
آن را شيشه جامعه گويند. ذرات شعاع جمع شده منکسراً به
شيشهً جاذبه که در مقطع اندروني قوطي مربع است، مي رسد
و در آنجا صورت مي بندد ... ". اين مقاله به تحقيق اولين
مقاله اي است که به زبان فارسي نوشته شده و داراي جنبهً
آموزشي مي باشد و چهارده سال پس از انتشار آن، يعني در
سال 1313 هجري قمري اولين کتاب علمي و آموزشي توسط
مسيو پاپاريان انتشار يافت که طي آن تشريح فني کاملي از
وسائل و تکنيکهاي عکاسي و ظهور فيلم و چاپ عکس به
دست آمده و از نظر تاريخي براي کساني که بخواهند دربارهً
تاريخ عکاسي ايران مطالعه و تحقيق نمايند جالب و با ارزش است