مشاعره

من از آن حسن روز افزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده ظلمت برون آرد زلیخا را

دایی جواد سوختی



باید با ن شروع میکردی

من از آن حسن روز افزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده ظلمت برون آرد زلیخا را

الا یا ایها اساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق اسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

از دست و زبان که برآید
کز عهده شکرش بدر آید
سعدی

دل ما بـــــدور رويت ز چمن فـــــــراغ دارد
كه چو سرو پايبند است و چو لاله داغ دارد

در چشم بامدادان به بهشت برگشودن
نه چنان لطيف باشد كه به دوست برگشايي

سعدي

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست
گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست


هوشنگ ابتهاج

تا دست رسد شبی به گیسوی توام
می ایم و آشفته تر از موی توام

مباد کز در میخانه روی بر تابی
تو تاب توبه نداری به اشتباه مرو


هوشنگ ابتهاج

وگریاری ندارد لاله رخسار

بود یکسان به چشمت لاله و خار

رهی معیری

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران منو توست


ه.ا. سایه

تو رفته ای و ندانی که من ز اشک روان
چه دانه های گهر کرده ام روانه ی تو

ابوالقاسم حالت

دایی
خواهش میکنم این تاپیک را توش شعرای طنز ننویس

سروده بالا از سروده ی آرش خیرآبادی هست .

oscar نوشته است:دایی
خواهش میکنم این تاپیک را توش شعرای طنز ننویس

جشم
خودمم ادامه میدم


يك نفر بود كه مانند شما ، سخت نبود يك نفر بود كه بي چاره و بدبخت نبود

كسي از طايفه ي نور ، به رنگ خورشيد يك نفر بود كه اشعار مرا مي فهميد

يك نفر صادق يك رنگ – چو من - اين جا نيست ؟ يك نفر خسته ز نامرد شدن ، اين جا نيست ؟

تو جفاي خود بكردي و نه من نمي توانم
كه جفا كنم وليكن نه تو لايق جفايي

سعدي

یاد باد آن روزگاران یاد باد
روز وصل دوستداران یاد باد

دردا و دریغا که در این بازی خونین
بازیچه ی ایام دل آدمیان است



ه.ا. سایه

ترا من چشم در راهم
شبا هنگام

من آن گلبرگ مغرورم که میمیرم زبی آبی
ولی با خفت وخواری پی شبنم نمیگردم

من از آن حسن روز افزون كه يوسف داشت دانستم
كه عشق از پرده عصمت برون آرد زليخا را